بررسی رابطه بین دادن بازخورد ارزشیابی تشخیصی، تکوینی و تراکمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه استان خوزستان سال تحصیلی( 89-88)

ارزشیابی یکی از جنبه های مهم جریان آموزش و یادگیری و در برگیرنده فعالیت های گسترده است . هدف آن ارزیابی تلاش ها و نتایج یادگیری دانش آموزان و هدایت جریان یادگیری و عملکرد های آنان است. با عنایت به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین دادن بازخورد ارزشیابی تشخیصی، تکوینی و تراکمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی استفاده شده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته و میانگین معدل دانش آموزان استفاده گردیده است. روایی پرسش نامه از طریق نظرات استادان راهنما و مشاور و 7 نفر از کارشناسان و متخصصان مورد بازنگری و بررسی قرار گرفت. و پایایی پرسش نامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و 93/0 برآورد گردیده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دبیران دبیرستانهای دخترانه استان خوزستان در سال تحصیلی 89-88 بوده است. حجم نمونه آماری این پژوهش با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران 270 نفر برآورد گردیده است. نمونه آماری پژوهش از طریق روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss انجام پذیرفته است. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین دادن بازخورد ارزشیابی تشخیصی، تکوینی و تراکمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان وجود دارد. اما رابطه ارزشیابی تشخیصی و تراکمی با پیشرفت تحصیلی بیشتر است. همچنین یافته ها نشان داد که بین سابقه خدمت دبیران با ارزشیابی تشخیصی و تکوینی رابطه منفی وجود دارد . و این بدان معناست که هر چه سابقه خدمت دبیران بالا می رود، کمتر از ارزشیابی تشخیصی و تکوینی استفاده می کنند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین سابقه خدمت دبیران با ارزشیابی تراکمی رابطه مثبت وجود دارد